بدبینی، گمان های بدی است که شخص با اختیار خود آن را پرورش می دهد و در دنیای ذهن و خیال خود آن را دنبال می کند، و حتی سعی می کند رفتار و کردار خود را بر اساس آن جهت دهد، راهکارهای زیر جهت درمان آن پیشنهاد می شود:
الف. تا جایی که ممکن است عوامل به وجود آورنده بدبینی را در خود از بین ببریم؛ یعنی: 
1. خود را اصلاح کنیم به گونه ای که به سبب روح قیاس به نفس همه را خوب ببینیم. آدمهای بد همه را بد می بینند؛ ولی آدمهای خوب معمولا دیگران را خوب می بینند، مگر عارضه ای مانع باشد.
2. شعله های تکبر و حسادت را در خود خاموش کنید، یا حداقل به وسوسه های آن توجه نکنید.
3. از محیطی که زمینه رشد بدبینی است ـ یعنی همنشینی با افراد فاسد ـ بپرهیزید؛ و در عوض با افراد خوش باطن و خوش فکر رفت و آمد کنید.
4. از شتابزدگی در داوری بپرهیزید، و تا جایی که ممکن است کارهای مشکوک دیگران را بر خوبی حمل کنید.
ب. در باره آثار بدگمانی، خصوصا آثار معنوی آن تفکر و مطالعه کنید، واز بدگمانی های گذشته خود توبه کنید.